Wideodomofony Hikvision

Hikvision - Wideodomofony IP 2 generacji

Wideodomofony w technologii IP są coraz bardziej popularne, a wymagania stawiane przez klientów coraz większe. Nie chodzi już tylko o integrację wszystkich systemów bezpieczeństwa w ramach jednej aplikacji, czy też łatwą rozbudowę istniejącego systemu. Liczy się również bezpieczeństwo przesyłania danych pomiędzy ochraniającymi nas systemami. W związku z tym, firma Hikvision opracowała nowe wersje oprogramowania układowego (czyli firmware), które wprowadza do wideodomofonów protokół komunikacyjny 2.0.

Domofony 2 generacji zostały bardzo szczegółowo opisane w naszym poprzednim blogu, do którego czytania bardzo zachęcam – zostały tam przedstawione możliwości systemu wideodomofonów Hikvision, podstawowa konfiguracja każdego z elementów systemu oraz poszczególne funkcje danych urządzeń. W tym wpisie skupię się na nowym protokole 2.0, nowościach jakie zawitały do portfolio firmy Hikvision oraz przedstawię podstawową konfigurację takiego systemu. Po aktualizacji urządzeń do najnowszego firmware’u z protokołem 2.0 widoczne są zmiany w konfiguracji (m.in. możliwość konfiguracji stacji bramowej przez WebService z poziomu iVMS).

Dodatkowo jeżeli nie chcemy instalować monitora w naszym domu, producent dodał długo wyczekiwaną funkcjonalność – możliwość dzwonienia ze stacji bramowej bezpośrednio na aplikację Hik-Connect. Póki co, ta opcja jest dostępna tylko w stacjach bramowych typu villa, aczkolwiek w przyszłości planowane jest dodanie jej do pozostałych stacji zewnętrznych. Warto również zaznaczyć, że urządzenia z serii KV6113 posiadają tylko jeden przekaźnik do otwierania furtki – nie mamy możliwości sterowania bramą. Stacje bramowe KV8x13 posiadają już dwa przekaźniki, co umożliwia otwieranie bramy oraz furtki.

Stacja wewnętrzna HIKVISION z systemem android

Nowością w ofercie Hikvision jest monitor z systemem android, który umożliwia pełną integrację z innymi systemami bezpieczeństwa firmy w naszym domu. Na pokładzie urządzenia jest już zainstalowana fabrycznie aplikacja Hik-Connect, co realizuje wspomnianą wcześniej integrację. Aktualnie w ofercie posiadamy 2 modele, które różnią się rozmiarem wyświetlacza oraz dodatkowym, dekoracyjnym podświetleniem od spodu, występującym w monitorze 10”.

Monitor posiada podstawowe funkcje systemu wideodomofonowego. Dodatkowo umożliwia sterowanie poszczególnymi elementami różnych systemów bezpieczeństwa:
• W systemie kontroli dostępu możemy sterować drzwiami oraz powiązać różne przekaźniki
• W systemie SSWiN (bezprzewodowy system Ax Pro/AX HUB) możemy uzbroić, rozbroić oraz skasować alarm takiego systemu. Dodatkowo monitor umożliwia sterowanie automatyką, jaka została zaimplementowana w systemie alarmowym oraz pozwala sprawdzić status całego systemu. Możliwe jest również odbieranie 7- sekundowych nagrań wideoweryfikacji.
• Dzięki wbudowanej aplikacji Hik-Connect możemy dodać dowolne urządzenia firmy Hikvision z monitoringu wizyjnego. W przypadku kamer, możemy uzyskać z nich podgląd na żywo czy powiadamianie o zdarzeniach, natomiast dodając rejestrator możemy odtwarzać nagrania, co na monitorach bez systemu android nie było możliwe.

Dzięki systemowi android, monitor stał się bardziej uniwersalny. Nie potrzebujemy kilku monitorów do zarządzania różnymi systemami, ponieważ monitor KH9x10 umożliwia zainstalowanie aplikacji innych firm (póki co możemy zainstalować tylko 2 aplikacje, w przyszłości liczba aplikacji zewnętrznych będzie większa). Próbowaliśmy zainstalować aplikację Integra Control firmy SATEL, jednak odmówiła ona posłuszeństwa. Być może w przyszłości aplikacja ta będzie kompatybilna z tym monitorem. Stacja wewnętrzna posiada wersję systemu android 5.1.1, a aplikacje wyświetla w rozdzielczości 1024x600 (aplikacje muszą wspierać tryb horyzontalny). Usługa Google play nie jest wspierana. Aktualnie zewnętrzne aplikacje instalujemy tylko z poziomu programu iVMS-4200 (pobieramy plik .apk).

Protokół 2.0

Protokół 2.0 ma na celu zwiększenie poziomu bezpieczeństwa systemu. Jedną z nowości w systemie z protokołem 2.0, oprócz hasła do aktywacji urządzenia, wymagane jest ustalenie hasła rejestracji. Hasło to zabezpiecza komunikację i chroni przed atakami z zewnątrz. Zapobiega dodaniu zewnętrznego urządzenia, które mogłoby sterować zamkami lub mieć podgląd z kamery stacji bramowej.

Stacje bramowe z protokołem 2.0

Nowe funkcje stacji bramowych modułowych oraz stacji bramowych typu Villa idące w parze z aktualizacją systemu do najnowszego firmware z protokołem 2.0 to:
• Wspomniane już hasło rejestracji
• Maksymalnie 17 stacji bramowych (16 Slave + 1 Master, w starszej wersji była możliwość dodania 8 stacji podrzędnych Slave do 1 stacji Master, tutaj zwiększono tę liczbę dwukrotnie)
• Harmonogram wywołań – możemy ustalić, kiedy stacja bramowa ma dzwonić do lokalu na stację wewnętrzną, a kiedy do portiera lub iVMS’a)
• Obsługa protokołu ONVIF profile S
• Możliwość dodania 16 kodów publicznych (od 4 do 6 cyfr)*
• Możliwość otwierania czytnikiem kart drugiego przekaźnika ( np. możemy zastosować czytnik kart przy bramie wjazdowej, jednak tracimy wtedy możliwość otwierania kartą furtki. Aby otwierać jednocześnie furtkę i bramę dedykowanymi kartami, należy zainstalować dwa moduły czytników kart)*

*tylko stacja bramowa modułowa

Do stacji bramowej modułowej najnowszy firmware z protokołem 2.0 (wersja V2.2.3) jest do pobrania na naszej stronie ( B2BGO -> zakładka Do Pobrania -> Materiały Techniczne). Jeżeli część urządzeń w obiekcie mamy z firmware obsługującym protokół 1.0, natomiast pozostałe obsługują protokół 2.0, nie zawsze będą one ze sobą współpracować. Poniżej przedstawiam tabelę kompatybilności urządzeń z różnymi wersjami firmware:

W przypadku braku kompatybilności, należy zaktualizować firmware stacji bramowej (modułowa stacja bramowa) lub wymienić urządzenie na wspierające Protokół 2.0 (stacja typu villa). Jeśli chodzi o monitory, należy zaktualizować monitory z protokołem 1.0 do wersji z protokołem 2.0. Do stacji zewnętrznych typu Villa z hardware B, wszystkie firmware mają zaimplementowany protokół 2.0, natomiast urządzenia villa z hardware typu A posiadają tylko protokół 1.0 – nie ma możliwości aktualizacji.

Monitory z protokołem 2.0

W monitorach dodano 4 tryby uzbrojenia lokalnego przez Hik-Connect. Dodatkowo producent umożliwił wyłączenie przycisku „dzwoń do centrum”, który rzadko kiedy był wykorzystywany. Można również wyłączyć funkcję „pozostaw wiadomość”. Zdarzały się sytuacje, w których po wywołaniu tej funkcji następne osoby miały problem z zadzwonieniem do kolejnego lokalu. Wszystkie firmware do monitora z systemem android zawierają protokół 2.0, natomiast w monitorach z serii KH6320 oraz KH8350, protokół 2.0 występuje od firmware w wersji V2.1.10 (również do pobrania na naszej stronie).

Jeśli chodzi o aktualizację urządzeń sprawa jest prosta – po prostu wgrywamy nowsze oprogramowanie i załatwione. Jeżeli z jakiegoś powodu chcemy wrócić do starego firmware z protokołem 1.0, sytuacja się komplikuje. Nie należy robić downgrade’u urządzeń bezpośrednio z protokołu 2.0 do protokołu 1.0, ponieważ możemy uszkodzić urządzenie! W tym celu należy użyć pośredniego firmware, który znajdziemy na portalu Hikvision. Po wgraniu firmware powyżej wersji V2.1.24 build 210617 dla monitorów lub wersji V2.2.50 build 210728 dla stacji bramowej, nie mamy możliwości powrotu do starszych firmware z protokołem 1.0. Przy próbie wgrania starszego firwmare, pojawi się komunikat o niepowodzeniu aktualizacji. Jeżeli jakimś sposobem uda nam się wgrać starszy firmware, urządzenie może stać się kompletnie bezużyteczne!

Uruchomienie i konfiguracja systemu wideodomofonów

Pierwszym krokiem do uruchomienia systemu powinno być pobranie najnowszej wersji oprogramowania IVMS-4200 (Wersja 3.5.0.7 na dzień 28.05.2021) oraz programu SADP (wersja 3.0.4.3 na dzień 28.05.2021)– oba programy są dostępne na naszej stronie w zakładce do pobrania. Po podłączeniu urządzeń do switcha (możliwość zasilania urządzeń z PoE lub zewnętrznego zasilacza) w programie SADP należy je wyszukać, aktywować i zaadresować. O tym jak posługiwać się programem SADP, zostało szczegółowo opisane w poprzednim artykule o wideodomofonach.

Po aktywacji urządzeń oraz nadaniu im adresu IP, należy przejść do programu IVMS-4200. Nasz system składać się będzie z 3 monitorów należących do 2 różnych lokali oraz 2 stacji bramowych obsługujących 2 lokale. Pierwsza stacja bramowa ma dodatkowo zainstalowany moduł klawiatury oraz moduł czytnika kart, natomiast druga stacja posiada tylko moduł wizytownika. Schemat blokowy systemu z naniesionymi adresami IP przedstawiono na rysunku:

Do lokalu 1 mamy przypisany jeden monitor wewnętrzny, natomiast do lokalu 2 przypisane są 2 monitory działające równolegle – podczas wydzwaniania próba połączenia wyświetla się na obu monitorach. W każdym lokalu możemy mieć 6 monitorów (1 monitor główny, 5 monitorów slave). Do naszego systemu możemy również dodać kolejne stacje bramowe, które są powiązane z główną stacją. Nie ma znaczenia, czy dzwonimy z głównej stacji bramowej czy ze stacji Slave, ponieważ mają one zbliżone uprawnienia.

Po dokonaniu adresacji naszych urządzeń przechodzimy do programu IVMS-4200. Tak jak to bywało we wcześniejszych wersjach oprogramowania wideodomofonów, zaczynamy z głównego okna programu od wyboru opcji Zarządzanie urządzeniem. Dodajemy urządzenia do programu, po uwierzytelnieniu loginem i hasłem powinny one wyświetlić się jak na rysunku poniżej:

W pierwszej kolejności powinniśmy sprawdzić, czy do poszczególnych elementów systemu mamy wgrany najnowszy firmware. W naszym systemie oprogramowanie nie było najnowsze, należało dokonać aktualizacji:

Po dokonaniu aktualizacji należy przywrócić urządzenia do ustawień fabrycznych, następnie możemy przystąpić do konfiguracji urządzeń. Konfigurację możemy wykonać na dwa sposoby. Pierwszy – tak jak w poprzednich wersjach firmware – konfigurujemy najpierw monitory wewnętrzne ustawiając ich numer lokalu, tryb pracy oraz adres IP głównej stacji bramowej. Drugi – wszystkie urządzenia (monitory, stacje slave) dodajemy z poziomu ustawień stacji bramowej.

Konfiguracja stacji bramowej master

Gdy wejdziemy w ustawienia stacji bramowej przechodzimy do zakładki Configuration. Interfejs konfiguracji został zmieniony – dodany został web service:

Póki co stację bramową modułową możemy konfigurować tylko z poziomu programu IVMS, natomiast stacje bramowe typu villa mają możliwość konfiguracji przez przeglądarkę internetową. Nowy wygląd przypomina konfigurację kamer Hikvision, możemy sprawdzić podstawowe informacje o urządzeniu (1), ustawić parametry sieci (2), ustawienia wideo (3) w których możemy ustalić rozdzielczość obrazu, bitrate czy kompresję. W zakładce Image(4) możemy ustawić jasność, kontrast, saturację i ostrość jak również włączyć tryb dzień/noc. W kolejnej zakładce(5) możemy włączyć detekcję ruchu kamery stacji bramowej, w zakładce Harmonogram(6) ustawiamy harmonogram dzwonienia do stacji bramowej lub centrum monitorowania. Nas tak naprawdę interesują dwie ostatnie zakładki – Interkom(7) oraz Access Control(8):

W zakładce Device No. W Polu Door Station No. powinna być wpisana wartość 0 – oznacza to, że stacja bramowa będzie pracowała jako stacja master (1 oznaczałoby, że jest to stacja slave o adresie 1, kolejne numery oznaczałyby kolejne stacje slave). Ustawienia sieci mamy już skonfigurowane (robiliśmy to w programie SADP), także w tym miejscu jest to jedyna rzecz, jaką trzeba ustawić w stacji bramowej do jej prawidłowego funkcjonowania. Z protokołem 2.0 mamy możliwość dodania do 16 stacji slave, w starym firmware z protokołem 1.0 była możliwość dodania tylko 8 dodatkowych stacji bramowych. W zakładce Session settings możemy ustawić hasło rejestracji czy też aktywować współpracę z protokołem 1.0.

W kolejnej zakładce możemy ustawić parametry czasowe stacji bramowej tj. maksymalny czas trwania połączenia, maksymalny czas pozostawienia wiadomości oraz maksymalny czas dzwonienia:

Pierwszy sposób dodawania urządzeń – konfiguracja monitorów master

W nowym oprogramowaniu zmienił się trochę układ opcji, jakie mamy w monitorze. Przede wszystkim przypisanie lokalu, jak również ustawienia adresu IP głównej stacji bramowej robimy z jednej zakładki, jaką jest Ustawienia sieciowe Grupy (czerwona 1).

Tutaj producent ułatwia nam trochę sprawę, nie trzeba przeskakiwać pomiędzy różnymi opcjami, do podstawowej konfiguracji, wystarczy tak naprawdę zajrzeć tylko do tej zakładki. Ustawiamy tutaj numer lokalu (zielona 1) oraz odwołujemy się do głównej stacji bramowej (zielona 3). Do akceptacji ustawień wymagane jest podanie hasła rejestracji (zielona 2). Hasło to powinno być takie same dla stacji bramowej oraz dla monitorów. Dodając kolejne monitory zmieniamy tylko numer lokalu (zielona 1) oraz odwołujemy się cały czas do głównej stacji bramowej (zielona 2):

Możemy tutaj zmienić parametry sieciowe urządzenia takie jak adres IP, maska czy też brama sieci. Jeżeli prawidłowo dokonaliśmy adresacji w programie SADP, nie musimy nic zmieniać. W zakładce Hik-Connect możemy ustawić kod weryfikacyjny do aplikacji:

Konfiguracja monitora slave

Jeżeli chcemy dodać do monitora głównego monitor podrzędny slave, robimy to teraz z zakładki Ustawienia numeru SIP (czerwona 3). Tłumaczenie jest dosyć mylące, w języku angielskim IVMS zakładka ta nazywa się station extension, co bardziej naprowadza na możliwość dodawania kolejnego monitora.

Po naciśnięciu przycisku dodaj, pokazuje nam się okno tak jak na rysunku poniżej:

Typ urządzenia - mamy do wyboru tylko opcję dodatkowy moduł wewnętrzny. Podajemy kolejne parametry (w naszym przypadku monitorem slave lokalu 2 jest monitor KH-9510-WTE1) takie jak numer seryjny urządzenia, adres IP, brama, maska podsieci. W polu Nr podajemy numer monitora podrzędnego (nie numer lokalu). Monitor ten jest jedynym monitorem podrzędnym, tak więc możemy go oznaczyć jako pierwszy monitor podrzędny. Po naciśnięciu przycisku „zapamiętaj”, monitor automatycznie zmieni swój tryb pracy na pracę monitora dodatkowego i będzie on przypisany do monitora głównego danego lokalu:

Tutaj mimo tego, że nie widzimy dodanego urządzenia, w prawym dolnym rogu wyświetlił się komunikat, że dodawanie powiodło się. Musiałem wykonać również kilka prób wpisania parametrów monitora slave, ponieważ kilka razy wyświetlał mi się błąd, natomiast po kilkukrotnym wpisaniu tych samych parametrów, udało mi się dodać urządzenie. Prawdopodobnie jest to jakiś błąd oprogramowania, przez który nie widzimy tego urządzenia, ale generalnie działa jako monitor slave. Miejmy nadzieje, że aktualizacje oprogramowania naprawią ten problem.

Dodawanie kodu PIN do lokalu

Jeżeli nasz system posiada dodatkowy moduł klawiatury, w zakładce Hasło uprawnienia (czerwona 4) możemy ustawić kod dostępu do otwierania furtki przypisany do danego lokalu:

Wybieramy typ hasła Odblokowanie hasła i wpisujemy hasło, które musi składać się z 6 cyfr. Do danego lokalu możemy przypisać tylko jeden kod dostępu. Aby otworzyć furtkę, na klawiaturze numerycznej wybieramy sekwencję: #numer_lokalu + kod dostępu#. W naszym przypadku dla lokalu pierwszego ustawiłem kod: 444444. Wpisując na klawiaturze sekwencję #1444444#, stacja bramowa wydaje komunikat, że drzwi zostały otwarte(został wysterowany pierwszy przekaźnik).

W ustawieniach monitora mamy możliwość pozostawienia wiadomości w przypadku nieobecności. 30 sekundowe nagrania będą archiwizowane na wbudowanej pamięci monitora. Możemy wyposażyć nasze urządzenia w dodatkową kartę microSD, która pozwoli rozszerzyć pamięć zdarzeń do 200 oraz po utracie zasilania nagrania zostaną na niej zapisane. Maksymalny rozmiar karty SD to 32 GB.

Jeżeli ustawiliśmy odpowiedni numer lokalu dla danego monitora oraz odwołaliśmy się do głównej stacji bramowej, powinniśmy uzyskać podstawową funkcjonalność systemu wideodomofonu – wybierając na klawiaturze numerycznej 1# dodzwaniamy się do lokalu 1, natomiast po wciśnięciu na klawiaturze numerycznej 2# dzwonimy do lokalu 2 – dzwonią nam wtedy dwa monitory równolegle, master oraz slave.

Konfiguracja stacji bramowej slave

W ustawieniach stacji bramowej mamy zupełnie nowy wygląd ustawień. Z racji tego, że w naszym systemie mamy jeszcze stację bramową, która ma pracować jako stacja slave, w ustawieniach konfiguracji wchodzimy w nową zakładkę o nazwie Device Management, w której możemy dodawać podrzędne stacje bramowe oraz monitory:

W nowszych wersjach firmware, zakładka Device Management została przeniesiona do pozycji Configuration, ale wszystkie funkcje pozostały niezmienione. Aby dodać stację bramową slave, po kliknięciu przycisku Add (1), podajemy wszelkie parametry stacji bramowej tak jak na rysunku. W polu Device Type wybieramy Sub Door Station, ustalamy tutaj również hasło rejestracji, które musi być takie same jak dla głównej stacji bramowej, aby urządzenia mogły komunikować się protokolem 2.0. Pozostałe parametry ustawiamy tak jak na rysunku poniżej:

Po podaniu wszystkich parametrów stacji bramowej, stacja bramowa zrestartuje się i przejdzie w tryb pracy slave.

Dodana stacja jest automatycznie dopisana do głównej stacji bramowej i pracuje jako stacja bramowa slave.

Drugi sposób dodawania urządzeń – monitory master oraz stacja bramowa slave

Zamysłem producenta jest jeszcze bardziej ułatwić konfigurację, ustawiając parametry całego systemu z poziomu stacji bramowej. Jeżeli chcemy dodać monitory do stacji bramowej, w zakładce Device Management, klikamy przycisk Add i w polu Device Type wybieramy Indoor Station:

Wpisując wszystkie parametry ręcznie, dla każdego monitora zajmuje to trochę czasu, dlatego gdy mamy więcej urządzeń, przydatna jest opcja importowania ustawień (rys.22, 2). Gdy klikniemy przycisk Import, pojawi nam się okienko, w którym będziemy mogli wybrać plik do zaimportowania parametrów monitora, jak również dodany jest szablon w formacie .xml do wpisywania tych parametrów oznaczony jako „Export Template”:

Wszelkie informacje co i jak wpisywać do excela są w nim opisane, mamy również przykład zaznaczony kolorem szarym. W pliku są 2 arkusze do dodawania monitorów oraz dodatkowych stacji zewnętrznych Slave (zaznaczone strzałką).

Ja na początku wpisałem parametry dwóch monitorów, które mają pracować jako master, ponieważ nie ma tutaj opcji dodania monitora od razu jako slave (być może zostanie to jakoś rozwiązane w przyszłości). Jeżeli chcemy dodać monitory slave, musimy to zrobić tak jak zostało to opisane w pierwszym sposobie – w ustawieniach monitora master. W drugiej zakładce wpisałem ponownie parametry podrzędnej stacji bramowej. Po zapisaniu pliku importujemy go:

Po odczekaniu paru minut urządzenia powinny być online, jednak w pierwszej chwili po dodaniu urządzeń online miałem tylko jeden z monitorów, drugi był offline:

Gdy najechałem na znaczek offline, pokazał się błąd hasła rejestracji. Edytowałem ustawienia monitora offline, podałem ponownie to samo hasło rejestracji i monitor po chwili stał się online.

Po prawidłowym dodaniu urządzeń powinniśmy ponownie uzyskać funkcjonalność jak w przypadku pierwszego sposobu – dzwoniąc do lokalu pierwszego wydzwania monitor 1, natomiast dzwoniąc do lokalu 2, monitor 2. Jak już wspominałem, nie znalazłem tutaj opcji dodania dodatkowego monitora do lokalu 2, dlatego musimy to zrobić z poziomu ustawień monitora głównego w zakładce Ustawienia numeru SIP. W przyszłości producent planuje w tym miejscu podobną zasadę działania, jak w programie SADP. Z poziomu stacji bramowej będziemy mogli wyszukiwać, aktywować oraz konfigurować wszystkie urządzenia systemu wideodomofonowego.

Konfiguracja wejść/wyjść stacji bramowej

Jeżeli przejdziemy ponownie do okna Configuration -> Intercom, istotną zakładką w ustawieniach stacji bramowej jest opcja I/O Settings, w której konfigurujemy funkcję danego wejścia/wyjścia. Należy pamiętać, że domyślnie drugie wyjście przekaźnikowe jest wyłączone. Jeśli chcemy dodatkowo sterować bramą czy furtką, należy aktywować wyjście właśnie w tej zakładce. Z listy rozwijanej wybieramy OUTPUT2, następnie w polu Output zmienić z Disable na Electric Lock:

Podstawowe urządzenia jakie możemy podłączyć do zacisków stacji bramowej to przycisk wyjścia, czujka magnetyczna, dodatkowe moduły jak również możemy sterować bramą czy furtką. Czujkę magnetyczną podłączamy do stacji bramowej tak jak na schemacie poniżej:

Wejścia AIN1 oraz AIN2 są domyślnie skonfigurowane do podłączenia kontaktronu. Czujnik podłączony do AIN1 sygnalizuje status zamknięcia drzwi podłączonych do zacisków NC1/NO1, natomiast jeśli podłączymy czujnik do wejścia AIN2, będzie on sygnalizował status zamknięcia drzwi podłączonych do zacisków NC2/NO2. Domyślnie wejście AIN2 jest wyłączone, włączamy je w zakładce I/O Settings w programie IVMS. Przycisk wyjścia podłączamy do stacji bramowej tak jak na schemacie poniżej:

Wejścia AIN3 i AIN4 są domyślnie skonfigurowane do podłączenia przycisku wyjścia. Przycisk podłączony do wejścia AIN3 otwiera furtkę podłączoną do zacisków NC1/NO1, natomiast przycisk podłączony do wejścia AIN4 kontroluje otwarcie furtki podłączonej do zacisków NC2/NO2. Wejście AIN4 jest domyślnie wyłączone. Należy pamiętać, że do elektrozaczepu producent zaleca stosowanie zewnętrznego zasilacza. Maksymalne napięcie i prąd dla przekaźnika wynosi 30V i 1 A. Do zacisków 12V DC nie zaleca się podłączania elektrozaczepów– jest to wejście zasilające stację bramową w przypadku braku stosowania switcha PoE. Jednak instalatorzy czasami praktykują ten zacisk jako wyjście zasilające dla małych elektrozaczepów z niskim poborem prądu rzędu maksymalnie 300mA. Elektrozaczep podłączamy do stacji bramowej tak jak na schemacie poniżej:

W zależności od tego, czy nasz elektrozaczep wymaga podania zasilania w celu otwarcia furtki, czy też otwiera furtkę bez zasilania, podłączamy elektrozaczep do zacisku odpowiednio NO lub NC. Oczywiście w programie IVMS możemy konfigurować funkcję danego wejścia alarmowego według własnych potrzeb.

Dodawanie publicznego kodu pin oraz karty.

W naszym systemie stacja bramowa posiada dodatkowo czytnik kart oraz klawiaturę numeryczną. W zakładce Access Control możemy ustawić do 16 publicznych kodów, które muszą składać się z sekwencji 4-6 cyfr.

Otwieranie furtki realizujemy za pomocą sekwencji #kod_publiczny#, czyli ustawiając przykładowe hasło 1234, sekwencją #1234# otworzymy naszą furtkę podłączoną do przekaźnika DOOR1. Jeśli chodzi o czytnik kart, w zestawie ze stacją bramową otrzymujemy kartę master, która służy do dodawania kolejnych kart. Karty nie będą przypisane do żadnego z użytkowników, ale umożliwiają otwarcie furtki. Z czytnikiem firmy Hikvision współpracują karty Mifare 13,56 MHz oraz EM 125 kHz. Procedura dodawania kart jest następująca:
• Przykładamy kartę master, co będzie potwierdzone 2 krótkimi sygnałami dźwiękowymi
• Przykładamy po kolei wszystkie karty/breloki, które chcemy dodać do naszego systemu. Prawidłowe odczytanie karty będzie sygnalizowane 1 krótkim sygnałem dźwiękowym
• Po dodaniu ostatniej karty, przykładamy ponownie kartę master, co zostanie potwierdzone 2 krótkimi sygnałami dźwiękowymi
• Od teraz nasze karty umożliwiają otwarcie furtki

Należy również pamiętać, że jeśli podczas adresacji czytnika kart nadamy mu adres 2, będzie on otwierał przekaźnik DOOR2, natomiast jeśli nadamy mu pozostałe dostępne adresy (1,3…8) czytnik kart będzie otwierał przekaźnik DOOR1. Można zastosować dwa czytniki kart do otwierania furtki oraz bramy. Kart dodanych kartą master nie możemy usunąć, jeżeli chcemy to zrobić musimy przywrócić stację bramową do ustawień fabrycznych.

Dodatkowa stacja bramowa slave posiada moduł 5 przycisków. W ustawieniach stacji bramowej w zakładce Press Button to Call możemy ustawić, który przycisk ma dzwonić do konkretnego lokalu:

W naszym przypadku moduł stacji bramowej posiada 1 przycisk – co pozwala zadzwonić do pierwszego lokalu, natomiast pierwszy przycisk z modułu przycisków wydzwania nam na drugi lokal. Gdybyśmy posiadali więcej lokali, można przypisać przyciski do lokalu właśnie w tym miejscu.

Podsumowanie

Jeśli równolegle z lekturą naszego artykułu konfigurowaliście swoje systemy, to teraz możecie cieszyć się w pełni uruchomionym systemem wideodomofonów. Możemy dzwonić do różnych lokali czy też wchodzić na posesję za pomocą kodu lub karty. Mam nadzieję, że niniejszy wpis okaże się dla Was pomocny, jeśli chodzi o podstawową konfigurację wideodomofonów Hikvision. Zapraszam do komentowania oraz zgłaszania swoich spostrzeżeń. Nowe tematy na bloga w przygotowaniu!